Het is zondagmiddag, ik struin samen met mijn dochter door de Intratuin. Het weer is zonnig maar toch is het binnen druk met winkelend publiek. Overal waar je kijkt zie je moederdag cadeau aanbiedingen. Iedereen loopt achter zo’n grote ijzeren bak op wielen. De ene is gevuld met kleurrijke plantjes, de ander is gevuld met benodigdheden voor de barbecue. Ik zet mijn hond erin. Niet omdat ze niet wil lopen, maar gewoon omdat het enorm druk is. Ze wordt anders gewoon onder de wielen gereden door die lompe winkelkarren. Wij volgen de routepijlen op de vloer en komen zo terecht bij de tuinmeubels.
Moe van het geslenter ploffen we neer in een van de uitnodigende loungesets die staan te wachten op een koper. “Wat zit deze lekker zeg”. “En moet je deze eens proberen, roep ik enthousiast. Zo gaat het een tijdje door. “Mam, jij vindt alles lekker zitten, gewoon omdat je moe bent”, lacht dochterlief. Inderdaad, daar kan ze weleens gelijk in hebben. Blij dat we uiteindelijk na veel geduw en getrek bij de uitgang zijn aangekomen, lopen we naar de auto. “Eindelijk rust", zeg ik tegen mijn dochter die al in de auto is gaan zitten terwijl ik de gekochte spulletjes inlaad. Wat ik gekocht heb? Wat zomerbloeiers, een hip vintage vaasje en een speeltje in de vorm van een donut haha voor de hond. Ik kon het toch weer niet laten blijkbaar. Ook ik ben in deze niet roomser dan de paus.
"Zullen we gelijk naar huis of nog even langs de kinderboerderij?", vraag ik terwijl ik de auto start. "We zijn nu in de buurt." Mijn dochter kijkt me verbaasd aan. “Kinderboerderij? Daar ben ik toch veels te oud voor? Maar als jij dat wilt prima”, antwoordt ze terwijl ze op haar telefoon scrollt. Bang dat ze iets gemist heeft. Eenmaal aangekomen bij het dierenrijk lopen we het rondje dat ik twintig jaar geleden ookal geregeld liep met mijn kinderen. En het blijft leuk, vooral in het voorjaar. Jonge geitjes en lammetjes dartelen door de groene weide en kinderen lopen met een zak vol voer rond om zo hun favoriete dier te lokken en te aaien.
Plots komt er een jongetje van een jaar of tien op me afgelopen dat op vriendelijke toon vraagt: “Wilt u ook wat brokken mevrouw?” Ik knik instemmend van ja en hij pakt zorgvuldig twee hele brokken uit zijn papieren voederzak. “Voor de ezels”, en hij wijst naar de twee behaarde viervoeters verderop in de wei. “Wat een lieverd, die jongen”, zeg ik tegen mijn dochter terwijl de jongeman haastig achter zijn ouders aanholt. Ze lacht en zegt: “Hij vond het zeker zielig dat jij geen zak voer had Mam, hij zag jouw jaloerse blikken haha." Lachend lopen we na het voeren van de ezels naar de houten take-away kiosk voor een kopje koffie. Een terrasje pikken tussen de dieren. Hoe leuk is dat! Hier is het echt veel gezelliger dan in de Intratuin. Ik denk dat ik als Moederdag kado, naast de traditionele moederdag barbecue die mijn man altijd voor mij en mijn gezin organiseert, maar een abonnement vraag op de kinderboerderij haha ha. Fijne Moederdag alvast iedereen!
