Vic(toria) shopt met haar dochter
Het is 10.00 uur. Ik loop naar mijn auto en zie dat er een dun laagje ijs op de voorruit zit. Ik zet de verwarming van mijn auto op de hoogste stand en vraag mijn dochter, voor wie we vandaag kleding gaan uitzoeken voor carnaval, om binnen een lege frisdrankfles met lauw water te vullen. Binnen enkele minuten is ze terug met mijn ‘de-icer'. Het warme water schud ik over de voorruit waardoor het dunne ijslaagje in een paar seconden is verdwenen. Zou een carnavalsoutfit uitzoeken ook zo snel gaan? We zullen het zien.
Wij zijn niet de enige op zoek naar een ‘vasteloaves pekske’. De parkeerplaats van de feestwinkel staat bomvol auto’s en binnen krioelt het van de mensen. Luide carnavalskrakers klinken door de winkel, die vol staat met rekken waaraan 'bonte pekskes' hangen te stralen. "Wat zoek je?", vraag ik aan mijn dochter die enigzins gestrest langs de vele rekken struint. "Niets speciaals Mam", antwoordt ze en ik zie de twijfel in haar ogen: KEUZE STRESS. Af en toe pakt ze een 'pekske' uit de overvolle rekken om het daarna met een afkeurende blik weer terug te hangen. Mijn taak als moeder deze morgen is duidelijk: WACHTEN. Uiteindelijk heeft ze iets gevonden naar haar zin en begeven we ons naar de paskamers waar ik geduldig...wachttt. Na enkele minuten van veel gehijg en gesteun vanachter het gordijn, vraagt mijn dochter: “Mam, kun je even kijken of ze deze broek groter hebben, hij knelt bij mijn bovenbenen?” "Tuurlijk lieverd", antwoord ik enigzins verveeld van het wachten en loop naar het rek met hippiebroeken en gelukkig, een maatje groter is er nog. Terug bij de paskamers reik ik mijn dochter, wiens humeur inmiddels tot onder het nulpunt is gedaald, de 'flared hippiebroek' aan en…wachtttt. Na wederom enkele minuten van gehijg en gesteun gaat het paskamergordijn open. "Mam, deze past ook niet, wat nú, ik vind het zo’n leuke broek?", vraagt ze teleurgesteld. "Ik ga wel kijken of er nog een grotere is", antwoord ik enigzins geïrriteerd waarna ik slaafs naar het desbetreffende rek met broeken loop. Ik zoek en zoek...maar helaas.
Mijn oog valt plots op het rek naast de hippie broeken. Hieraan hangen lange hippiejurken, strak van boven en wijd van onder. Ik trek deze in de juiste maat van het rek en begeef me met lood in mijn schoenen naar de paskamer waar ik zo opgewekt mogelijk voorzichtig het gordijn opzij schuif. "Helaas lieverd, die broek die je zo leuk vindt is er niet meer groter, maar wil je deze eens passen? Ik houd de prachtige hippiejurk met een cirkelvormig multicolor dessin hoopvol omhoog. Ze kijkt me enigszins wantrouwend aan, maar antwoordt dat ze het wel wil proberen. Ik schuif het gordijn weer dicht en...wachttt. Na enkele minuten die wel uren lijken te duren in mijn beleving, hoor ik mijn dochter enthousiast roepen: "Mam, ben je daar nog? Deze jurk staat hartstikke leuk en zit heerlijk." In de spiegel zie ik mijn dochter staan met een stralende glimlach op haar gezicht en een prachtige jurk om haar lijf. "Kopen maar", zeg ik enthousiast, "deze staat echt geweldig leuk." Blij dat mijn wachten toch beloond is, trakteer ik mezelf en mijn dochter op een heerlijke cappucino. Terwijl we aan onze koffie nippen zie ik haar net zo snel ontdooien als vanmorgen mijn autoruit. Haar slechte humeur verdwijnt als sneeuw voor de zon. Opgewekt rijden we rond 12.30 uur richting huis. Eind goed, al goed!
"Laot dae Vastelaovend mar komme, weej zien dur kloar veur!"
